Regels, regels, regels
De eerste stap heb je achter de rug. Als je mijn uitdaging hebt aangenomen heb je afgelopen week niets anders gedaan dan allerlei gedachten in jouw ‘Regelboekje’ genoteerd.
Is het gelukt om verder niets aan jouw klachten te doen? Hoe vond je dat?
Hoe vreemd het ook klinkt, het is meestal heel moeilijk om niets te doen om ons beter te laten voelen. Dat heeft te maken met de overtuiging dat we controle moeten uitoefenen over alle aspecten van ons leven. Daaronder vallen ook onze gedachten en gevoelens. Maar wees eerlijk: In hoeverre ben je echt in staat om jouw lichaam en jouw geest te controleren. Stel: Ik sluit je aan op een hartslagmeter, daarna breng ik je naar de top van een toren. Vervolgens zeg ik dat ik je van de toren zal duwen als jouw hartslag hoger wordt. Denk je dat je erin slaagt om jouw hart rustig te houden of klopt het dan juist sneller?
Dat is ook het geval met gedachten.
Oefening
Stel je een olifant voor in een prachtige roze kleur die een mooie kanten tutu draagt en een pirouetje draait. Zie je het helemaal voor je? Mooi!
Zeg nu tegen jezelf: Ik mag vandaag niet aan een roze olifant in een tutu denken! Wat ik ook doe, ik mag NIET aan die olifant denken! Zet daarna elke keer als je aan een roze olifant in een tutu denkt een streepje in jouw notitieblokje en steeds als je deze gedachte hebt, herhaal dan het verbod.
Hoe succesvol was je in het naleven van dit verbod?
Ondanks dat we vrij weinig controle over onze gedachten en gevoelens kunnen uitoefenen denken we dat we dat wel kunnen. Het alternatief – geen controle hebben – kan angst opwekken en daarna meteen een aandrang om deze angst onder controle te krijgen. Niet doen! Laat los en geniet van dit filmpje:
De gedachten dat:
- we geen angst mogen voelen,
- we altijd gelukkig moeten zijn,
- we alleen positieve gedachten moeten hebben.
Kijk nu ook in jouw ‘Regelboekje’
Hoe vaak komt het woordje MOETEN erin voor?
Hoe streng ben je voor jezelf?
Lossen al die regels en het moeten jouw problemen op, of maken ze het juist erger?
Gedragen andere mensen zich zoals jij dat wil?
Stel dat je dit boekje met al de regels van een wildvreemde ontvangt en je daaraan moet houden. Doe je dat?
In principe zijn al deze gedachten niets anders dan regels die een zeer onrealistische werkelijkheid creëren. Want het feit is dat:
- “Shit happens”,
- 70% van onze gedachten negatief geladen zijn,
- angst, verdriet, schaamte, etc, net zo een deel van onszelf zijn als vrolijkheid, liefde, trots, etc.
Op het moment dat je beseft geen controle te hebben op veel van jouw biologische functies, emoties, gedachten en omstandigheden, ben je klaar voor de volgende stap.
Is het je niet gelukt om niets te doen of de gedachten te noteren dan kun je misschien beter teruggaan naar stap één.
Stap twee: Acceptatie en bereidheid om te zijn wie je bent
Een uitnodiging om het onvermijdelijke te accepteren voelt misschien in eerste instantie als opgeven. We zijn namelijk geconditioneerd om te vechten ten koste van alles. Liever sterven dan erkennen dat we machteloos staan tegenover de pijn die over ons heen spoelt.
Toch schuilt een diepe wijsheid en kracht in de uitspraak die door veel hulpverlenende organisaties wordt gebruikt:
“Geef me de kracht om te veranderen wat ik kan veranderen. Geef me de
moed om te accepteren wat ik niet kan veranderen. Geef me het inzicht om het verschil tussen beide te zien”
Acceptatie betekent niet dat je passief ondergaat wat er gebeurt. Hier gaat het juist om actief alle gevoelens en gedachten die er niet mogen zijn uit te nodigen. Om ze te voelen, te zien en erkennen dat ze er zijn zonder daartegen te vechten.
Oefening
Ga zitten op een rustig moment dat je niet gestoord kunt worden en geef ruimte aan alles wat je niet wilt voelen en denken. Laat het zijn! Houd vol zolang je kunt.
Zoals je ziet is acceptatie een kwestie van DOEN.
Acceptatie betekent niet dat je hiermee iets oplost. Je laat alleen iets toe in jouw leven met het besef dat je niet hoeft te vechten. Als je bereid bent om jouw ‘pijn’ actief te omhelzen, dan verlos je jezelf van het lijden.
Pijn is een gevolg van een feitelijke gebeurtenis (scheiding, conflict, hoofdpijn). Lijden is het gevolg van onze pogingen om deze pijn te vermijden om je er tegen te verzetten. Hoe groter en vuriger het gevecht is, des te groter zal het lijden worden. En omdat pijn bij het leven hoort zijn we levenslang in één of een ander gevecht verwikkeld.
Tegen welke ‘pijn’ ben je steeds aan het vechten?
Ben je bereid om deze pijn toe te laten? En te accepteren dat het een deel van jou is?
Oefening
Richt de aandacht op die ‘pijn’. Wat doet dat met jou? Wat gaat er door jou heen? Sta hierbij stil.
Let op jouw ademhaling. Adem rustig in en uit en houd jouw pijn dicht bij je. Voel de pijn terwijl je rustig ademt.
Geef het gevoel bestaansrecht. Probeer het niet kwijt te raken of te veranderen. Probeer het juist uit te nodigen. Niet omdat het leuk is, maar omdat je bereid bent om al jouw gevoelens te ervaren.
Hier nog een oefening die hopelijk wat lichtheid en plezier in jouw leven zal brengen en waar je bereidheid mee kunt oefenen.
Rare dingen doen
Bereidheid is een vaardigheid die actief getraind kan worden door rare dingen te doen. Dat zijn dingen waarvan jouw verstand waarschijnlijk zal zeggen dat ze belachelijk zijn en dat je geen kleuter meer bent. En juist daarom is het goed om hiermee te oefenen. Enkele voorbeelden:
- met jouw handen in een bakje yoghurt wroeten,
- naar rare muziek (muziek die je meestal meteen wegdraait als het op radio komt) luisteren,
- iets eten of drinken wat je normaal gesproken nooit doet,
- twee verschillende sokken dragen,
- door een regenplas lopen,
- ……
Wees creatief en bedenk zelf een aantal rare dingen die je kan doen. Des te harder jouw verstand roept: “NIET DOEN” des te betere oefening zal het zijn (let daarbij wel op jouw en andermans veiligheid). Op die manier ervaar je dat het leven ook een grote speeltuin kan zijn en ontdek je wellicht dingen die je nooit voor mogelijk hebt gehouden.
Voor het slagen van dit ‘hulpprogramma’ is het noodzakelijk dat je de oefeningen uitvoert. Ze zijn ook de ‘steppingstones’ voor stap drie.
Succes!
Wil je dit liever persoonlijk bespreken? Dat kan – stuur maar een mailtje naar ana@bloemraadpsychologen.nl
Terug naar stap één